در فرهنگ‌های غذایی مناطق مختلف ایران آداب و رسوم فراوانی برای غذای عروسی وجود دارد. این آداب و رسوم از روزهای قبل از مراسم عروسی تا روز مراسم و رویدادهای بعد از آن در جریان است. احتمالا شما هم بسته به زادگاه خود کم و بیش از این آداب و سنت‌های غذایی خبر دارید. یکی از این غذاها که البته شاید در این ایام کمی سخت‌تر به دست بیاید غذایی است که در مازندران، مادر عروس برای داماد تدارک می‌بیند. درواقع در اولین دیدارهای بعد از عقد که داماد دیگر تنها و بی‌خانواده‌اش به دیدار عروس می‌رود، برای ناهار یک غاز برشته‌شده هم نصیبش می‌شود. البته ذکر این نکته ضروری است که مادرزن‌ها تنها برای دامادهایی که محبوبش هستند و در میان خانواده هم به گرمی از آنها استقبال می‌شود چنین تدارکی می‌بینند. بنابراین اگر از دامادهای مازندرانی هستید و تاکنون میهمان غاز دستپخت مادر همسرتان نشدید در رفتارتان تجدید نظر کنید. این روزها شاید در بازارهای محلی مازندران بتوانید غاز تهیه کنید اما تا همین چند سال پیش که زندگی شهری چنین توسعه‌نیافته بود، در بسیاری از خانه‌ها غاز هم پرورش می‌دادند و بخشی از ارج و قربی که برای داماد قائل می‌شدند، این بود که از غازهای پرورش‌یافته خودشان برای داماد غذایی تهیه کنند. هم‌قافیه‌بودن عبارت مازندرانی «غازِ رون» (ران غاز) با عبارت «زًمارون» (خانه مادرزن) هم دستمایه یک بیت شعر محلی است که می‌گوید: بٌوریم زَمارون، بَخریم غازِ رون.