محمدحسین بخشیان کارشناس مذهبی

دعای روز نهم ماه رمضان با درخواست قرادادن نصیبی از رحمت واسعه خداوند آغاز می‌شود.
اگر ما احساس رحمت خدا را نسبت به خودمان درک نمی‌کنیم، باید بدانیم که فیض خدا دایمی است. در دعای شب جمعه می‌خوانیم: فضل خدا دایمی است. خدا در همه مکان‌ها و زمان‌ها به ما رحم می‌کند. واسطه‌های فیض خدا که چهارده معصوم هستند، دایما لطف و رحمت آنها شامل حال همه می‌شود. اگر چراغ دل ما روشن نمی‌شود، بدانیم که مشکل از ماست و ما باید مانع را برداریم. یکی از شاگردهای عارفی می‌نویسد که مدتی است که در خودم صفا و خوشی نمی‌بینم، اشکال کار کجاست؟ عارف به شاگردش نامه‌ای می‌نویسد:  بی‌صفایی، غم و کدورت نتیجه پشت‌کردن به خدا و توجه به خود است. ما روی از خدا برمی‌گردانیم و به هوا و هوس خودمان می‌پردازیم، این منشأ تمام خودمحوری‌ها، خودخواهی‌ها و بی‌صفایی‌ها است. ما باید دست از خودمان برداریم و رو به خدا بکنیم. این اتفاق وقتی می‌افتد که ما خواسته‌های خودمان را فدای خواسته‌های خدای متعال بکنیم و این نورانیت را در خودمان ایجاد بکنیم. شخصی به پیامبر(ص) گفت: «من دوست دارم در نور محشور بشوم.» پیامبر (ص) فرمود: «اگر در دنیا به کسی ظلم نکنی با نور محشور می‌شویی».
اگر ما می‌خواهیم این رحمت همیشه در وجودمان جاری باشد، باید همیشه به فکر خدا باشیم و آه مظلوم پشت سر ما نباشد. اگر آه مظلوم پشت سر ما نباشد، قطعا بدانید که ما رستگار هستیم. بزرگی می‌فرمود: «تمام دغدغه من این است که آه مظلوم پشت سر من نباشد. با خدا راحت می‌شود کنار آمد ولی در محشر بیشتر مردم در موقف حق‌الناس وقوف دارند.» امیرالمومنین (ع) می‌فرماید: «به حساب خودتان برسید قبل از این‌که در قیامت به حساب شما برسند.» برای عموم مردم، در روز قیامت حساب و کتاب خیلی سخت است. روایت داریم که به خاطر یک درهم حق‌الناس، هفتاد نماز مقبول را برمی‌دارند تا طرف بگذرد هم چنین روایت دیگری داریم:   اگر شما یک درهم بدهی را به صاحب حق برگردانی، هم گناه شما پاک می‌شود و هم به شما پاداش می‌دهند. کسی که بدهی ندارد آزاد است و رحمت شامل حال او می‌شود. وقتی شما یک درهم به صاحبش برمی‌گردانی، ثوابش هفتاد حج مقبول مستحبی است. امام صادق(ع) می‌فرماید:   «اگر کسی یک لقمه حرام را به خاطر خدا ترک کند، ثواب این کارش افضل از دو‌ هزار نماز مستحبی است.» همچنین می‌فرماید که عبادت ده جز است که نُه جزء آن در کسب حلال است؛ یعنی 90‌درصد عبادت کسب حلال است. در لقمه ما نباید حق‌الناس باشد. ما فکر می‌کنیم عبادت همین اعمال ظاهری است. در روایت داریم: «کسی که لقمه حرام بخورد تا چهل روز نمازش قبول نمی‌شود. یکی از مهمترین موانع استجابت دعا لقمه حرام است؛ یعنی یک لقمه حرام رحمت را قطع می‌کند. اگر ما شاداب نیستیم و روحیه ما شاد نمی‌شود، باید خودمان را تقویت کنیم.» امیرالمومنین(ع) در خطبه 224 نهج‌البلاغه قسم می‌خورد که اگر بدن من را برهنه کنند یا من را در غل و زنجیر بکنند، این برای من راحت‌تر از این است که خدا را ملاقات کنم؛ در حالی ‌که مالی را غصب کرده باشم یا به بنده‌ای ظلم کرده باشم.» در پایان خطبه می‌فرماید که به خدا قسم (امیرالمومنین قسم جلاله می‌خورد و این مهم است. روایت داریم که قسم دروغ حرام است و قسم راست مکروه است. فردی ادعا کرد که پانصد درهم از امام سجاد(ع) طلب دارد. آنها پیش قاضی رفتند و چون امام شاهد نداشت باید قسم می‌خورد. امام گفت که پانصد درهم را به او بدهید. اسم خدا برتر از این است که من برای پانصد درهم قسم بخورم.) اگر هفت طبقه آسمان و زمین را به من بدهند که من به ناحق پوست جو را از دهان مورچه‌ای بیرون بکشم، این کار را نخواهم کرد. ما پیرو حضرت امیر هستیم و نباید ظالم‌پرور بشویم. مرحوم کشمیری می‌فرمودند که افرادی که مشکل خاصی در زندگی دارند، اول خدمت امام حسین(ع) می‌روند و اگر مشکل حل نشد، خدمت حضرت ابوالفضل می‌روند و اگر باز مشکل حل نشد، به در خانه حضرت مسلم می‌روند. او نایب خاص امام حسین(ع) بود و در تنهایی به شهادت رسید. امام حسین(ع) به حضرت مسلم برادر و پسرعمو می‌گفتند. هنگام شهادت یکی از وصیت‌های ایشان این بود که من هفتصد درهم به مردم کوفه بدهکار هستم، زره من را بفروشید و بدهی من را بدهید. آنها معاد را قبول داشتند.
برای دریافت رحمت واقعی پروردگار عالم باید موانع را از وجود خودمان بزداییم تا رحمت بی‌پایان پروردگار شامل ما هم شود.