شهروند| نشست خانه احزاب که روز پنجشنبه تشکیل شد، با حاشیه‌هایی همراه بود. در جریان برگزاری این نشست که در وزارت کشور برگزار شد، بین اعضای فراکسیون مستقلین و اعتدالگرایان خانه احزاب بر سر لیست نهایی این فراکسیون برای حضور بین کاندیداهای شورای مرکزی خانه احزاب درگیری و زدوخورد در گرفت. در مورد علل و چرایی تنش ایجاد شده آن‌گونه که رسانه‌ها آورده‌اند، ماجرا از این قرار بوده که «محمد زارع‌فومنی»، مدیر مسئول روزنامه صدای اصلاحات و دبیرکل حزب مردمی اصلاحات که از این فراکسیون نامزد شده، به درج نامش در برگ رأی بدون اجازه‌اش، با فریاد و هیاهو اعتراض کرد. این اتفاق برای دقایقی جلسه مجمع عمومی خانه احزاب را دچار تشنج کرده بود. احمد کریمی‌اصفهانی، رئیس دوره‌ای مجمع عمومی خانه احزاب و عضو جبهه پیروان خط امام و رهبری با کنایه به درگیری صورت گرفته در این جلسه گفته که «مردم انتظار دارند احزاب بلوغ سیاسی و رفتاری خود را نشان دهند، نه این‌که این‌گونه رفتارها را به نمایش بگذارند.»
خانه احزاب؛ کارکردها و الزامات حزبی‌گرایی
کارکرد ضعیف، عدم‌تمرکز، خط‌دهی و سیاست‌ورزی مبتنی بر مناسبات مدرن بر اتمسفر سیاسی ایران از سوی احزاب مسأله‌ای نیست که برای تمامی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی قابل کتمان باشد. بررسی خانه احزاب و همچنین تعیین عیار و اثرگذاری سیاسی آن بر روند تحولات سیاسی و اجتماعی ایران کنونی می‌تواند جایگاه این نهاد را مشخص کند. چند ماه پیش بود که خانه احزاب در بیانیه‌ای که درواقع به ارایه راهکارهایی برای خروج از شرایط فعلی کشور مربوط می‌شد، پرداخت. در متن این بیانیه که به گونه‌ای ابعاد مختلفی را تحت پوشش قرار می‌داد، آمده بود که «در حوزه اقتصاد تامین استقلال اقتصادی جامعه و ریشه‌کن‌کردن فقر، فساد، تبعیض و تامین نیازهای اساسی انسان در جریان رشد و افزایش نقش مردم در روند توسعه و پیشرفت اقتصادی کشور؛ در حوزه سیاسی پذیرش اصل آزادی و برقراری دموکراسی و فعالیت احزاب، گروه‌ها، اجتماعات و افزایش میزان مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خود و کشور؛ در حوزه فرهنگ رشد فضایل اخلاقی و استمرار دین‌باوری مردم و در حوزه موضوعات اجتماعی نیز توجه و شکل‌گیری و بقای عدالت اجتماعی خاصه در اصول 29 ،30 و 49 از دغدغه‌های اساسی تدوین‌کنندگان قانون اساسی بوده است.» فارغ از بروز این تنش‌ها، این نهاد در انتشار بیانیه‌های خود از موضوعاتی کلیشه‌ای و ابتدایی‌ترین اصول مانیفست سیاسی تحزب فراتر نرفته است. این درحالی است که قانون اساسی به صراحت رئوس آن را در تبیین و تکوین ساختار حزبی در کشور آورده است.
حزبی‌گرایی دور از مناسبات سیاسی
احزاب و فعالیت حزبی به‌عنوان نهاد و سازوکاری که نبض سیاست و همچنین مکانیسمی که فرآیند قدرت را به شکلی قانونی و با مشارکت‌دادن مردم پیش می‌برد، اهمیتی راهبردی و اساسی در جامعه دارد. با توجه به این‌که وضع کنونی جامعه ما که با بحران‌هایی چون فساد مالی و اقتصادی، آسیب‌های اجتماعی، بیکاری، ضعف مدیریتی و بسیاری موارد دیگر دست‌وپنجه نرم می‌کند و ارکان جامعه را با تهدیدهای جدی مواجه کرده، آگاهی‌رسانی و ترسیم فضایی واقعی از این شرایط به مردم رسالت سیاسی و تاریخی احزاب است. اما اتفاقات اخیر و عملکرد چندین ساله خانه احزاب، ناتوانی این نهاد را در انجام چنین رسالتی ترسیم می‌کند.