راهپيمايي چهلمين سالگرد انقلاب نيز برگزار شد. هرچند برخی افراد تندرو و غير مسئول از هفته‌ها پيش کوشیدند که با ايجاد مشكل و شعارهای انحرافی، صف‌هاي مردم را در اين جشن انقلاب جدا كنند و حملاتي را جسته و گريخته عليه شخصيت‌هاي سياسي تدارك ديده بودند، ولي در نهايت با تأكيدات مقام معظم رهبري، بیشتر اين اقدامات خنثي و راهپيمايي امسال نيز چون سال‌هاي گذشته، پرشور برگزار شد. شايد براي يك ناظر بيروني جاي پرسش باشد كه چرا مردم ايران اتفاقي كه 40سال پيش رخ داده را همچنان گرامی می‌دارند؟ شايد كمتر از 20درصد مردمي كه در اين راهپيمايي شركت مي‌كنند، در آن رخداد حضور مستقیم داشتند و آن را به ياد دارند. به‌علاوه مشكلات گوناگوني كه در كشور هست چرا موجب كاهش معنادار اين بزرگداشت و علاقه نشده است؟ پاسخ به اين پرسش كليدي است.
فرق انقلاب فرانسه و انقلاب روسيه چيست؟ در حالي كه انقلاب فرانسه پس از گذشت 230سال كماكان تكريم مي‌شود و سالروز آن را جشن مي‌گيرند، انقلاب روسيه كه از آن فقط 100سال گذشته است، به خاطره‌ها پيوسته است؟ فراموش نكنيم كه انقلاب فرانسه تبعات و عوارض و خسارت‌های شديدي داشت و هزاران نفر پس از پیروزی آن انقلاب كشته و به گيوتين سپرده شدند. پس از آن دموكراسي شكل نگرفت و نوعي استبداد جديد جايگزين قبلي شد. پس تفاوت اين دو در چيست؟
تفاوت اين است كه انقلاب فرانسه فارغ از هر نتيجه‌اي كه داشت اولا شعارهاي قابل قبول و واقعي داشت؛ دوم اين‌كه آن انقلاب به دست مردم و نه يك گروه سازماندهي‌شده و حرفه‌اي انجام شد. درواقع حزب كمونيست روسيه در مقايسه با كل مردم روسيه تعداد بسيار محدود و البته توطئه‌گر و تشكيلاتي بودند كه بر انقلاب سوار شدند؛ لذا مردم روسيه انقلاب کمونیستی ۱۹۱۷ را تجربه ملی و همگانی خود نمي‌دانند، ضمن آن‌كه شعارهاي كمونيستي را شعارهاي مردم نمي‌دانند. به همين دليل انقلاب کمونیستی به سرعت فراموش شده، ولي انقلاب فرانسه همچنان زنده است.
انقلاب اسلامي ايران نيز از همين نوع است. از يك‌سو، مردمي‌بودن آن، كه مظهر تجربه يك ملت است، آن را براي هميشه ماندگار كرده است. هيچ مردمي تجربه پدران خود را محكوم نمي‌كنند، كه اگر كنند، خود را محكوم كرده‌اند. به‌علاوه، شعار اصلي آن كه استقلال، آزادي و جمهوري اسلامي بود همچنان تازه و باطراوت است. كافي است به پژواك اين شعار در سخنان رئيس‌جمهوری در راهپيمايي 22 بهمن مراجعه كنيم، آن‌جا كه گفت: «ايران براي ساختن انواع موشك‌هاي ضد زره و انواع موشك‌هاي پدافند هوايي و انواع موشك‌هاي زمين به زمين و دريا به دريا و انواع موشك‌هاي هوا به هوا از كسي اجازه نگرفته و نخواهد گرفت.»
شايد اين سخنان معمولي به نظر برسد، ولي چنين نيست. ارتش و نيروي نظامي که وابسته باشد چاره‌اي جز تبعيت از خارج ندارد. که در رژیم گذشته چنین بود اما همين استقلال است كه مردم را نسبت به حكومت اميدوار مي‌كند. هرچند مردم مشكلات بسياري را تجربه كرده‌اند، ولي در نهايت مي‌دانند كه خودشان هستند و تا هنگامي كه به قول آقاي روحاني، صندوق رأي به‌عنوان نماد آزادي در ميدان باشد و استقلال تصميم‌گيري نيز وجود داشته و جمهوريت برقرار باشد، طبيعي است كه رنگ آن جمهوریت نيز براساس فرهنگ جامعه اسلامي خواهد بود. تا هنگامي كه اين شعارها جاري و ساري باشد، مشكلي در ثبات و بقاي حكومت ايجاد نمي‌شود و در عين حال انقلاب به اين مفهوم آن همچنان زنده است، زيرا از دل تجربه یک ملت با ایمان و با شعارهاي پذيرفتني و هميشگي رخ داده است.