اوضاع قاراش‌میش دنیا! | شهاب نبوی| درحالی به زندگی تخیلی‌‌ام ادامه می‌دهم که جلیقه زردها در فرانسه بسیار تحت فشار قرار دارند و هفته‌ای یک‌بار به خیابان می‌آیند و کتک می‌خورند و برمی‌گردند خانه تا هفته بعد. یا اینها تَن‌شان خیلی می‌خارد یا نیروهای ضدشورش فرانسه کتک‌زدن بلد نیستند وگرنه غائله تا الان باید ختم به خیر شده بود. از آن طرف هم یک عده توی ونزوئلا می‌گویند این کشور مال پدر ماست و یک عده دیگر هم می‌گویند نخیر این‌جا مال بابای خودمونه. جمع دولت‌های مختلف هم یکی در این میان وارد دعوا می‌شوند و یکی می‌گوید اینها راست می‌گویند و آن یکی می‌گوید خالی می‌بندند و در این بین هیچ‌کس به این فکر نمی‌کند که ملت مظلوم ونزوئلا (مگه نمی‌شه ونزوئلایی جماعت مظلوم باشه؟) باید برای خرید ضایعات استخوانی، یک فرغون پول با خودش حمل کند. اصلا آیا می‌دانید کشور ونزوئلا یک کاندیدای همیشگی در دختر شایسته سال داشت و از زمان بحران اقتصادی اخیر همچین اتفاقی دیگر تکرار نشده؟ در آمریکا هم علاوه بر این‌که طبق معمول هر هفته یک نوجوان تخس با اسلحه گرم چند همکلاسی‌اش را سولاخ‌سولاخ کرده، یکی دوتا طوفان هم آمده که چند مخالف سیاست‌های خصمانه دولت این کشور با کمک آن سربه‌نیست شده‌اند. در این‌جا هم فعلا خبر خاصی نیست و من هم باید کم‌کم بروم، چون توی صف گوشت هستم و دارد نوبتم می‌شود.