شهروند| پالتو شتری که دیروز در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، طنز ملایم و محترمی بود که به هیچوجه شباهتی با طنزهای سخیف سالهای اخیر سینمای ایران نداشت. فیلمی که کارگردانش آن را «یک فیلم کمدی برای تحصیلکردهها» نامیده است. مهدی علیمیرزایی کارگردان «پالتو شتری» در نشست رسانهای این فیلم صحبتهایی عنوان کرد که میتواند در نشاندادن سازوکار فکری هنرمندی که موفق به ساخت چنین فیلمی شده، کمکحال مخاطبان باشد. کارگردان پالتو شتری از همان ابتدا آب پاکی ریخت روی دست کسانی که از هر فیلم و هر سکانسی دنبال اهداف آشکار و نهان میگردند. او خطاب به منتقدانی که دنبال چنین چیزهایی هستند، گفت که «من هدف خاصی از ساخت این فیلم نداشتم؛ فقط و فقط داستانی داشتم که در یک مجله معتبر چاپ شد و بازخورد خوبی داشت و من هم همان داستان را بسط دادم و فیلم ساختم». بعضیها میگویند که در این فیلم از الفاظ رکیک استفاده شده است. این افراد با اینکه در اقلیت هستند، اما به هرحال انتقاداتی در این زمینه داشتند و علیمیرزایی هم پاسخ آنها را داد: «من فیلم را 60بار دیدهام و نمیدانم منظور کسانی که میگویند در این فیلم از کلمات رکیک استفاده شده است، چیست. در ادامه هم کارگردان فیلم پالتو شتری فیلم خودش را «شاید به این لحاظ که تجربه زندگی ۲ جوان را به نمایش میگذارد، فیلمی برای جوانها نامیده است». علیمیرزایی همچنین درباره شخصیتپردازی متفاوت اثرش نیز- که توجه خیلیها را به خود جلب کرده گفت که «در شخصیتپردازی پالتو شتری به چند رویکرد توجه کردم. برای مثال در درام به این توجه میکردم که به چیزی نیاز داریم، از سوی دیگر به تفکر کسانی مراجعه میکردم که فیلسوف هستند و تفکر آنها قابل تفسیر هست، ضمن اینکه به ما به ازاهای بیرونی توجه میکردم.» کارگردان پالتو شتری در پایان فیلمش را فیلمی برای تحصیلکردهها نامید. هدفی محترم برای یک کمدیساز؛ درشرایطی که سینمای کمدی ایران تکیه اصلیاش را روی سلایق طیف بیسواد و بیفرهنگ این مرزوبوم به انجام رسانده است.