برای نخستین‌بار سازمان حفاظت محیط‌زیست در‌سال ١٣٨٠ نخستین هشدارها را درباره خشک‌شدن این دریاچه اعلام کرد؛ هشداری که آن روز جدی گرفته نشد تا درنهایت خشک‌شدن دومین دریاچه شور جهان به مطالبه‌ای ملی بدل شد و حسن روحانی نیز پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری ١٣٩٢ ازبرنامه‌های جدی برای نجات آن خبر داد و ستاد احیای دریاچه ارومیه آغاز به کار کرد تا با روشی علمی، محیط‌زیست‌ترین شعار دولت را عملی کند. اکنون آخرین آمار وضع دریاچه از آغاز عملیات نجات از این قرار است: تراز درياچه اروميه در ١٧ ارديبهشت‌سال ١٣٩٦ نه‌تنها كمتر از‌سال ١٣٩٣ (سال شروع عمليات اجرايي) نيست بلكه به سطح ١٢٧٠,٩٩ رسیده است؛ یعنی تراز آب دریاچه ٢٩سانتي‌متر نسبت به مدت مشابه‌اش بيشتر شده است. اگر طرح نجات درياچه اروميه اجرايي نميشد، اكنون چيزي به نام درياچه اروميه وجود نداشت؛ دلیلش واضح است، چون درصورت ادامه وضعيت گذشته تراز درياچه ١٦٠سانتي‌متر ديگر هم كاهش مي‌يافت و با اين ميزان كاهش ديگر چيزي از درياچه باقي نمي‌ماند.