«...مردی بود سلیمالنفس و با مناعت طبع. هرگز در طول مدت زندگیاش به خاطر مال دنیا و مسائل مادی به کسی کُرنش نکرد و به این خاطر مدح کسی را نگفت. از همه تعریف و تمجید میکرد و همه را با نام خیر یاد میکرد، شاید کسی به خاطر نداشته باشد که او حتی یک بار از کسی گلایه کند یا از کسی بد بگوید. او حتی اگر از کسی رنجشی میدید و خاطرش آزرده میشد، این رنج و آزردگی را با سکوت بزرگوارانهای تحمل میکرد. تاج از استادانش با احترام فراوانی یاد میکرد. با دوستانش با مهربانی و عطوفت رفتار میکرد و حتی تا آخرین روزهای عمرش به اغلب دوستانش سرکشی و احوالپرسی میکرد. او با شاگردانش نیز عطوف و مهربان بود و مانند پدری خود را موظف به غمخواری آنان میدانست...» متنی که خواندید بخشی از صحبتهای استاد محمدرضا شجریان بود در توصیف جلالالدین تاج، معروف به تاج اصفهانی، خواننده موسیقی سنتی ایرانی. امروز مصادف است با سیوهفتمین سالروز درگذشت این خواننده شهیر که 12 آذر 1360 در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد به خاک سپرده شد.