روز سه‌شنبه، نابودی روستای ماتی، کامل شد. آتش‌سوزی اخیر یونان، بدترین و شدیدترین آتش‌سوزی در یک دهه گذشته بوده است. زندگی در این روستا از بین رفته و خیابان‌هایش را فرش‌هایی از خاکستر پوشانده، ساختمان‌ها سیاه شده‌اند، خودروها مبدل به لاشه‌هایی از فولاد شده‌اند و همه اینها حاکی از ترس و وحشتی است که مردم آنجا را فرا گرفته. بادهای شدید، شعله‌های آتش را تا بالاترین دیوارهای این روستا بالا می‌برد.
بسیاری در این آتش‌سوزی جان باخته‌اند. تنها تا روز سه‌شنبه بعدازظهر، مقامات آمار کشته‌ها را 74 نفر اعلام کردند. نیروهای امدادی، خانه به خانه، و ماشین به ماشین می‌روند و به دنبال پیدا کردن اجساد هستند؛ به این ترتیب، هنوز اجساد بسیار زیاد دیگری وجود دارند که آنها نیافته‌اند. بسیاری گمان کرده بودند که بهترین راه فرار از دود و آتش، دریا است؛ اما در واقع، دریا هم مسیری برای مرگشان شد. تعدادی از اجساد نیمه‌سوخته بر روی آب و تعدادی هم در ساحل پیدا شدند.
نیکول استاورینیدیس، یکی از 700 نفری است که توسط بالگردهای نیروهای ساحلی و قایق‌های ماهیگیری نجات یافته است. او گفته که چگونه باد، شعله‌های آتش را به دریا می‌کشاند و کسانی را که به سمت اقیانوس هجوم برده بودند را دلسرد کرد.
او گفت: «خیلی وحشتناک است دیدن اینکه در کنار شما یک نفر در حال غرق شدن است و شما هم نمی‌توانید به او کمک کنید.» او و دوستانش 2ساعت تمام تقلا کردند تا خود را روی آب نگه دارند و در نهایت یک قایق ماهیگیری رسید و آنها را نجات داد.
پیش از وقوع فاجعه، صدای باد می‌آمد و صدای زنگ هشدارها نیز بلند شد. نیکول می‌گوید: «همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. از دور آتش دیده می‌شد و باد شعله‌ها را به سرعت به سوی ما کشاند و آنگاه اطراف ما را آتش فراگرفت. باد وحشتناک و غیرقابل توصیف بود.»
همانطور که الکسیس تیسپراس، نخست‌وزیر یونان، 3روز عزای عمومی اعلام کرد و هواپیماهای آتش‌نشانی بر فراز آسمان به پرواز درآمدند، ترس همه جا را فراگرفت. مردم محلی از خانه‌هایشان بیرون آمدند و بسیاری از آنها، لباس‌هایشان پوشیده از خاکستر بود. آنها با قدرت دست‌های یکدیگر را می‌فشردند و به دوردست‌ها نگاه می‌کردند.
«آریس بورانیس»، یکی از مقامات محلی می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌دانست که چه اتفاقی در حال رخ دادن است و همه در شوک و حیرت فرو رفته بودند. جسد جسد جسد، همه جا پر از جسد بود.»
اوایل روز سه‌شنبه، 26 جسد مرد و زن و کودک پیدا شد. در میان آنها، مادرانی دیده می‌شدند که فرزندانشان را در آغوش گرفته بودند. این آخرین کاری بود که می‌توانستند پیش از سوختن در آتش بکنند.
نیروهای امدادی با توجه به اینکه این منطقه به دریا نزدیک بود، به آن سمت حرکت کردند و بسیاری از اجساد را در آنجا دیدند.
«تیزا پاپا» یکی از داوطلبان برای کمک‌رسانی به مردم که با کمک خودرواش به مردم آب و غذا و لوازم پزشکی می‌رساند، می‌گوید: «یک فاجعه تمام‌عیار بود. همه آن چیزی که ما دیدیم، یک تراژدی، اندوه، فاجعه و فقدان بود.»
در میان افراد نجات یافته، دریانورد 81 ساله‌ای بود به نام «کلینتیس روریس» که بیش از 40 سال است که در روستای ماتی زندگی می‌کند. او در یک باغ، یک ویلای دوطبقه ساخته بود و در آنجا زندگی می‌کرد. او می‌گوید: «وقتی آتش‌سوزی شروع شد، من به سرعت از ویلا بیرون آمدم. یکی از کفش‌هایم از پایم بیرون آمد؛ به عقب برگشتم و دیدم که آتش چگونه در حال نزدیک شدن است. سوار خودرو شدم و فرار کردم.»
تنها در چند ساعت، هیچ چیزی از آن ویلا جز خاکستر نمانده بود.
او اما از خشم طبیعت، اصلا متعجب نیست. کلینتیس می‌گوید: «من نیمی از عمرم را روی آب بوده‌ام و نیمی دیگر را بر روی خشکی و خاک. حالا نوبت آتش است که آن را نیز دیدم. خوشحالم از اینکه هنوز زنده‌ام.»