نورا بیگ| یکی تکذیب میکند و آن دیگری هدیه را باز نکرده، پس میفرستند و از پشت پردهها میگوید، برخی هم این وسط از آب گلآلود ماهی میگیرند و بر طبل فساد در شهرداری میکوبند. داستان انتشار گزارش هدیه شهرداری به بهاره افشاری که در روزنامه شهروند منتشر شد، به همین سادگی است. دیگر پای محمدعلی افشانی، شهردار تهران هم به ماجرای بیلبوردها باز شده است و گفته بخشیدن تابلوها جزو اختیارات مدیر شهرداری نبوده است. بهویژه اینکه فیلم حرفهای محمدصادق حسنی، سرپرست سازمان ورزش شهرداری در تأیید اهدای 20 بیلبورد شهری به فیلم سریک و بهاره افشاری هم از دو روز گذشته در شبکههای مجازی دست به دست میشود. از سوی دیگر، بهاره افشاری که چند روز قبل مراسم اکران خصوصی فیلمش همزمان شده بود، با سوپرایز جشن تولدش، دیروز در نامهای نوشت از قبول بیلبوردها برای فیلم سریک انصراف داده است: «این هدیه، هدیه شخصی از سوی یک نهاد به یک فرد نبود.» او فضا را مهآلوده و سیاستزده خواند و قضاوتها را بیرحمانه دانست: «اینبار با تمام وجود میایستم و اجازه نمیدهم زحمات گروهم فدای بازیهای پشت پرده شود.» افشاری سوالی هم مطرح کرده است چطور تصور میشود که این بیلبوردها که در چرخه اقتصادی قرار ندارد، بهعنوان سوءاستفاده از بیتالمال محسوب میشود؟ حالا اما بعد از انصراف این بازیگر، این سوالات برای رسانهها و افکار عمومی همچنان باقی است: ایشان واقعا چه چیزی را پس فرستادهاند، بیلبوردهایی را که نگرفتهاند؟ بهتر نیست درباره پشت پردهها هم توضیح بدهند؟ واقعا تصورشان این است که هدیه به اهالی فرهنگ آنهم به شکل بیلبورد فرهنگی است؟ فکر میکنند این فیلم واقعا مستحق دریافت چنین امتیازی بود؟ خبر دارند که در این شرایط سخت اقتصادی شهرداری از سایر دوستانشان در گروه هنر و تجربه یا عرصه تئاتر و موسیقی هم حمایتهای اینچنینی کرده است اینکه اعلام حمایت از ایشان برای حمایت از فرهنگ و هنر جامعه کافی است؟