سازمان حمایت از گوسفندها! | شهاب نبوی|  رئیس اتحادیه کله‌پزها گفته: «به علت کمبود کله و پر و پاچه گوسفند، قیمت این عزیزان، در ماه رمضان به صد و ده‌هزار تومان افزایش پیدا می‌‌کند.» حالا من کاری ندارم که غیراز ما، همه توی این کشور اتحادیه و صنف دارند. حتی همین گوسفندهای پشمالو هم کسی هست که ارزش واقعی‌شان را بداند و از حقوق‌شان حمایت کند؛ این اصلا بماند. در این‌جا می‌خواهیم به معرفی بعضی دیگر از اصناف و کالاها بپردازیم که نوش جان‌شان، حق‌شان است، افزایش قیمت پیدا کنند. صنف خودروسازان: این صنعت، صنعت بسیار حساس و نازک، نارنجی است. یعنی اگر قیمت خیار چنبر هم توی مملکت گران شود، خودروسازان سریع می‌گویند: «ما چون همراه ناهار به کارگرهامون سالاد شیرازی می‌دیم، باید چند‌درصدی قیمت‌ها رو بکشیم بالا تا پول خیار بچه‌ها در بیاد.» قیمت امروز پراید را ببینید، اگر یک روز به خود پراید می‌گفتی: «یه روز فکرش رو می‌کردی، این‌قدر با ارزش بشی؟» اشک توی چشم‌هاش جمع می‌شد و می‌گفت: «نه، من همه اینها رو مدیون مسئولان هستم.» صنف مرغ و تخم‌مرغ: شما فکرش را بکن که کله و پر و پاچه گوسفند گران شود و مرغ‌ها ساکت یک گوشه بنشینند و نگاه کنند! حالا درست است که مرغ‌ها مثل گوسفندها مغز و پر و پاچه درست و حسابی ندارند، اما به جایش همیشه به سینه و ران‌های تپل مپل خود نازیده‌اند. صنف طلا و جواهر: این عزیزان هم کلا توی کار افزایش هستند؛ یعنی کاری به چیزی ندارند. اگر توی کشور بحران باشد که با وجدان راحت قیمت را بالا می‌برند؛ اگر هیچ دشواری و مشکلی هم نباشد، باز قیمت را بالا می‌برند و بعد از این‌که با حالتی شبیه از خود بی‌خود شدن عرفا در زمان وجد و سماع، چند دقیقه‌ای روی ماشین حساب زدند، می‌گویند: «الان یه کرگردن توی خلیج کنگو، نفت‌کش نروژی رو گاز زد و قیمت جهانی رفت بالا.» حالا کاری هم ندارند که کرگدن وسط خلیج کنگو، چه‌کار می‌کند و چه‌جوری می‌تواند نفت‌کش را گاز بگیرد. ‌هان؟ به من چه؟ باشه اصلا افزایش قیمت‌ها نوش جان همه‌شان. من طنزنویس بی‌عار هم اگر حرفی می‌زنم، فقط از روی سوزش اندام تحتانی خودم است.