مقتدی صدر و ائتلافش درنهایت در انتخابات عراق به پیروزی رسیدند. جالب این است که ائتلاف به رهبری هادی العامری، فرمانده گروه حشد الشعبی که در مبارزه با داعش در موصل خوش درخشیده بود، در این انتخابات در رده دوم قرار گرفته است. ائتلاف دو سیاستمدار نامدار عراق یعنی نوری المالکی و حیدر العبادی نیز نتوانستند کرسی‌های زیادی را از آن خود کنند. نوع رأی‌دادن مردم عراق نشان می‌دهد که آنها به دنبال چهره‌ها و مدیریت جدیدی هستند.
در این میان اما پیروزی مقتدی از اهمیت بسزایی برخوردار است. مقتدی صدر برای مردم ایران نیز چهره‌ای بیگانه نیست. زمانی هر کسی که به قم می‌رفت می‌توانست او را در یکی از حسینیه‌های اتباع عراقی در قم پیدا کند. او سال‌ها در ایران به تحصیل مشغول بود.
علاوه بر این نام مقتدی بعد از حمله آمریکا به عراق در سال2003 در ایران بسیار شنیده شد. او به‌عنوان یک روحانی جوان 30ساله که خاندانی اصیل و شناخته‌شده را پشت سر خود داشت، سخنرانی‌های پرشوری علیه اقدامات آمریکا در عراق ایراد می‌کرد.
مقتدی از سال 2006 به ایران آمد تا تحصیلات فقهی خود را ادامه دهد، البته زمانی که به ایران آمد شرایطش برای حضور در عراق نیز چندان مناسب نبود. بیم ترور او بیش از هر زمان دیگری می‌رفت. زمانی که صدر در ایران بود جیش المهدی، نیروی نظامی مسلح او در عراق همچنان به مبارزه با نیروهای آمریکایی می‌پرداخت.
در آن زمان رابطه ایران با دولت مرکزی عراق بسیار حسنه بود. صدر که در آوریل سال ۲۰۰۶ از نخست‌وزیری نوری مالکی حمایت کرده بود، دو‌سال بعد و به‌دنبال خروج نیروهای انگلیسی از بصره، بر سر کنترل این شهر با نیروهای مالکی درگیر شد. در سال ۲۰۰۷، درگیری‌هایی میان جیش المهدی و نیروهای امنیتی عراق در نجف صورت گرفت.
مالکی ۲۴ مارس ۲۰۰۸ آغاز عملیاتی به نام صوله الفرسان را اعلام کرد. صدر دستور مقاومت داد، اما شورش همزمان جیش المهدی در سایر نقاط به سرعت سرکوب و جنگ در بصره آغاز شد. شامگاه ۲۹ مارس ۲۰۰۸، هنگامی که حدود ۵۰۰ نفر کشته و بیش از ۹۰۰ نفر زخمی شده بودند. در آن زمان ایران سیاست بی‌طرفی را پیش گرفته و ترجیح داد این اختلافات در داخل خود عراق حل شود. البته شاید هم مقتدی انتظار اندک حمایتی از ایران را داشت. درنهایت اما این درگیری به آتش‌بس رسید و صدر نیروهایش را از بصره و سایر استان‌ها خارج کرد.
پس از این ماجرا صدر به تدریج از ایران فاصله گرفت. در سال2011 صدر از قم به نجف بازگشت، اما این‌بار سیاست ملی‌گرایانه را در پیش گرفت. از او نقل است که گفته: «نه نصر الله و نه طفیلی؛ مقتدی صدر هستم».
حمله داعش به عراق فرصتی را برای مقتدی صدر فراهم آورد تا بازی‌های سیاسی خود را آغاز کند. بازی‌هایی که آشکارا در تعارض با سیاست‌های ایران بود. درحالی‌که ایران با کمک مستشاران نظامی خود مشغول کمک کردن به دولت عراق برای مبارزه با داعش بود، مقتدی صدر حامیان خود را به خیابان‌ها کشاند و در برهه‌ای از زمان پارلمان عراق را اشغال کرد. اقدامی که با واکنش منفی ایران روبه‌رو شد.