روزی که ایالات متحده آمریکا سفارتش را در قدس باز کرد، همان روزی است که جهان انتظارش را می‌کشید، چراکه قرار بود پایان درگیری بی‌پایان و خاتمه تراژدی خونبار دوطرف باشد. اسراییلی‌ها و فلسطینیان، پایتختی را در قدس متصور بودند و آمریکایی‌ها چندین نسل میانجی صلح‌سازی بودند و بر ادعاهای هیچ‌کدام از طرفین صحه نمی‌گذاشتند تا توافقی برای حل تمام مسائل حاصل شود. اما دونالد ترامپ دوشنبه این سفارت را به‌عنوان هدیه‌ای بدون سازش یا پیش‌شرط به دولت بنیامین نتانیاهو داد و ضربه‌ای به فلسطینیان زد. جهان شاهد طلوع صلح و امنیت جدیدی که برای مردمان دو طرف از مدت‌ها پیش رویایش را در سرمی‌پرواندند، نبود. در عوض، جهان شاهد بود که سربازان اسراییلی ده‌ها معترض فلسطینی را به ضرب گلوله کشتند و هزاران نفر دیگر را در امتداد حریم اسراییل با نوار غزه زخمی کردند.
این اقدام یکجانبه به جای مذاکره و سازش در راستای خدمت به اهداف دولت‌های دست‌راستی متوالی اسراییل عمل کرده است. آنها به صورت مداوم شهرک‌سازی در کرانه باختری، سرزمینی که فلسطینیان انتظار دارند بخشی از کشور فلسطین باشد را توسعه دادند.
حتی زمانی که اسراییلی‌ها در ۲۰۰۵ نابودی شهرک‌ها در غزه را آغاز کردند، این کار را بدون مذاکره بر سر یک توافق انجام دادند. آنها این اقدام را با هدف افزایش امنیت اسراییل در کوتاه‌مدت انجام دادند، درحالی‌که ناامیدی فلسطینیان و قدرت گروه حماس را افزایش دادند. دولت‌های اسراییل سال‌ها تاکید کرده‌اند هیچ شریک صلحی در طرف مقابل نیست و به گونه‌ای عمل کردند که این را به شکل یک «حقیقت» نشان دهند. احتمال برقراری صلح رو به افول است و مولفه دموکراتیک اسراییل با فشار اشغال بلندمدت میلیون‌ها فلسطینی که سرزمین خودشان را ندارند، همچنان رو به نابودی است. ترامپ مکررا وعده یک طرح صلح بزرگ را می‌دهد و او اکنون وزنه آمریکا را به سمت این استراتژی حداکثری اسراییل انداخته است. ایالات‌متحده چندین دهه به میانجیگری میان اسراییل و فلسطینیان افتخار می‌کرد. دولت‌ها پیاپی خواستار فرمول صلحی می‌شدند که طرفین روی مسائل کلیدی مذاکره کنند، حریم‌هایی میان دو کشور تعیین شود، حفاظت از امنیت اسراییل، چگونگی مدیریت آوارگانی که گریختند یا پس از تشکیل اسراییل در ۱۹۴۸ رانده شدند و تصمیم‌گیری درباره آینده قدس که قرار بود پایتخت مشترک اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها شود. این‌که ترامپ، قدس را به‌عنوان «پایتخت اسراییل» به رسمیت شناخت و سفارت کشورش را به آن‌جا منتقل کرد، درواقع کنار زدن ۷۰سال بی‌طرفی آمریکاست. این‌که اسراییل روی حفاظت از حریم‌هایش با غزه تاکید دارد، با این مسأله که آنها از مهمات واقعی به جای گاز اشک‌آور، آب پرفشار و سایر تدابیر غیرکشنده علیه معترضان استفاده می‌کنند، تفاوت دارد. فلسطینیان دوباره و دوباره از رسیدن به صلح ناکام ماندند.»
نیویورک‌تایمز