محمد پنجعلی پیشکسوت فوتبال
اضافهشدن علی کریمی به جرگه مربیان فوتبال ایران، اتفاق بسیار خوب و خوشحالکنندهای است. او این هفته برای نخستینبار روی نیمکت یک تیم لیگ برتری مینشیند، اگرچه قبلا بهعنوان مربی روی نیمکت تیمملی فوتبال هم نشسته بود. قطعا علی کریمی میتواند مثل دوران بازیگریاش موفق باشد و به یک مربی بزرگ تبدیل شود. او بازیکن باهوشی بود و مربیگری هم نیاز به هوش بالایی دارد تا در لحظه، بهترین تصمیم را بگیری. شاید نفراتی بودهاند که چند دوره مربیگری را سپری کردند اما هیچ وقت مربیان موفقی نشدند. از نظر من صرفا با کسب اطلاعات و شرکت در کلاس مربیگری نمیتوان یک مربی بزرگ ساخت. امثال علی کریمی که تجربههای زیادی از فوتبال در سطح ملی و باشگاهی در اروپا دارند، به مراتب جلوتر از افرادی هستند که چنین تجربههایی را کسب نکردهاند. هستند مربیانی در دنیا که حتی فوتبالیست هم نبودند اما تعدادشان بسیار محدود است. اکثرا از میان بازیکنان بزرگ مربیان بزرگی هم پرورش یافتند و موفق شدند. مشکل ما در فوتبال ایران عدم اعتماد مدیران به مربیان جوان است. البته در چندسال اخیر شرایط بهتر شده اما باید باز هم بیش از این به فکر ایدههای جدید باشیم. مدیران غیرفوتبالی فقط افراد نزدیک به خودشان را برمیگزینند، درحالیکه باید به بازیکنان بزرگ نسل قدیم ایران اعتماد کرد. شاید علی کریمی در دوران بازیگریاش کمحوصله و حتی تنبل خطاب شده اما خودش خوب میداند که شرایط مربیگری متفاوت است و باید طبق یک اصول خاص پیش برود. از نظر من، کریمی روی نیمکت برعکس عمل میکند و به مراتب صبورتر خواهد بود. او با مربیان بزرگی کار کرده و میتواند این تجربه را به بازیکنانش انتقال دهد. البته یک تجربه تلخ از تیمملی برای کریمی به یادگار مانده که مدتی در کنار کیروش کار کرد و به شکل نه چندان جالبی جدا شد. با این حال، فوتبال باشگاهی و آن هم کار کردن در تیمی مثل نفت برای کریمی خیلی بهتر است. او میتواند از همین جا رشد کند و به باشگاههای بزرگتری مثل پرسپولیس برود. امیدوارم شایستهسالاری وجود داشته باشد و از امثال کریمی و همدورهایهای او به خوبی در مربیگری استفاده شود. امثال دایی، کریمی و باقری باید آینده فوتبال ایران را بسازند و حتی نیمکت تیمملی فوتبال را تصاحب کنند. تا چه زمانی میخواهیم به مربیان خارجی دل ببندیم و خودمان را محتاج آنها کنیم؟